Polska za Bolesława Chrobrego - Mieszko I zmarł w 992 r. Tekst Dagome iudex nie wymieniał jego pierworodnego syna Bolesława. Mieszko i Lambert byli pierwszymi pretendentami do władzy po ojcu. Oda musiała zadbać o to, by Bolesław został zapomniany i usunięty z dworu ojca. Bolesław nie chciał się z tym pogodzić. Walczył o władzę. Miał 26 lat i był już trzy razy żonaty. Pierwsza żona była Niemką (pochodzenie nieznane), druga Węgierką, trzecia Słowianką. Małżeństwo ze Słowianką Emnildą było bardziej trwałe, poprzednie żony oddalił. Z Emnildą miał dwóch synów Mieszka i Ottona i 3 córki. Pierwszym posunięciem Bolesława było skazanie na wygnanie Ody z synami. Oda posiadała dość silne stronnictwo w kraju, należeli do niego krewni Bolesława. Tych krewnych Bolesław oślepił. W ten sposób Bolesław przejął władzę w państwie. Zabiegał o utworzenie niezależnej prowincji kościelnej. Podjął starania o królewską koronę. Wykorzystał sytuację, jaka powstała w Czechach za sprawą biskupa Wojciecha (z rodu Sławników), by zrealizować te plany. Wojciech nie był najstarszym synem w rodzie, więc skierowany został na drogę kariery duchownej. Szkołę dla kleru ukończył w Magdeburgu w 981 r.

Po ukończeniu szkoły przybywa na dwór czeski w Pradze, gdzie staje się współpracownikiem biskupa Dytm ara. Śmierć jego wywarła na Wojciechu duże znaczenie. W 983 r. zostaje biskupem Pragi. Postanawia odejść od wzoru życia Dytmara. Obejmuje urząd jako człowiek pokuty, wędruje do Pragi boso. Podejmuje reformę życia duchowieństwa. Wzywa do ubóstwa, do zachowania moralności. Głosi konieczność intelektualnego rozwoju. To sprawia, że zamiast przyjaciół znajduje wrogów wśród duchownych. Doprowadza do konfliktu z wielmożami, często piętnując ich wady. Zostaje sam. Rezygnuje z urzędu i wraca do Rzymu. Wstępuje do B enedyktynów. W 992 r. poselstwo czeskie zwraca się do papieża z prośbą, by Wojciech wrócił. Wojciech postanowił wrócić. Jako człowiek był bardzo wymagający wobec siebie i w stosunku do innych. Doszło do konfliktu. W 995 r., gdy dokonano mordu na kobiecie, która w kościele szukała azylu, Wojciech podejmuje decyzję opuszczenia diecezji, ale wcześniej rzuca klątwę na morderców. W tym samym roku wymordowana została rodzina Wojciecha. Pozostał tylko brat, który znalazł schronienie w klasztorze. Wojciech do Czech wrócić nie mógł i nie chciał. Zwrócił się z prośbą do papieża, aby mógł udać się na wyprawę misyjną. Wykorzystał to Bolesław, który zaprosił Wojciecha do siebie i zaproponował misje w państwie Prusów.

W 997 r. Wojciech przybywa do Gniezna i wiosna podejmuje wyprawę do kraju Prusów. Tam 23 kwietnia 997 r. został zamordowany. Bolesław wykupił ciało męczennika i pochował go w Gnieźnie. Dwa lata po śmierci, w 999 r. papież Sylwester II ogłosił Wojciecha świętym. To pozwoliło na założenie niezależnej metropolii w Gnieźnie. Pierwszym arcybiskupem został brat Wojciecha - Radzim - Gaudenty. W 1000 r. do grobu męczennika przybył z pielgrzymką Otton III. To odbiło się echem w Europie. Nie wszyscy byli zadowoleni. Bolesław przygotował bardzo dokładnie zjazd. Przyjął cesarza z przepychem. Drużyna księcia prowadziła orszak cesarza od granic państwa. Byli ubrani w jednakowe stroje. To urzekło Ottona. Uznał on i potwierdził istnienie niezależnej prowincji kościelnej. W Gnieźnie powołano biskupstwa: w Kołobrzegu, we Wrocław iu, w Krakowie i biskupstwo misyjne w Poznaniu. Bolesław jako władca państwa uzyskał prawo do wyznaczania biskupów na te stolice. Otton III nałożył diadem na głowę Bolesława, nazywając go przyjacielem cesarstwa i swoim bratem. To wywołało oburzenie wśród możnowładców niemieckich. Wyraz temu dał biskup i kronikarz niemiecki Thietmar. Pisze on o tym skąpo i niepochlebnie.

W 1000 r. zachęcony gestem cesarza Bolesław podjął zabiegi o koronę królewską. Przeszkodziła mu w tym śmierć Ottona w 1002 r. Papież przyznał koronę, ale dzięki cesarzowi Henrykowi trafiła ona prawdopodobnie na Węgry do Stefana Węgierskiego. Śmierć Ottona i zmiana na tronie papieskim, gdzie zasiedli ludzie nieprzychylni dla Polski, spowodowała zmianę polityki Bolesława z ugodowej na ekspansywną. W kwietniu 1002 r. Bolesław zajmuje Milsko i Łużyce. Spowodowało to zatarg z Henrykiem II. Zawarł jednak ugodę i obszary te stały się lennem Bolesława za aprobatą cesarza. W tym samym roku Bolesław podejmuje interwencje w Czechach. Rządził tam Bolesław Rudy, którego Bolesław zniósł w tronu. Na tronie tym osadził Władywoja. Zawarł sojusz z Henrykiem. Bolesław podjął interwencje w Czechach i z powrotem osadził Bolesława Rudego na tron. To spowodowało konflikt z Henrykiem II, Bolesław Rudy był władcą okrut nym. Bolesław po raz drugi zdetronizował go i sam objął tron. Na to nie mógł się zgodzić król niemiecki. Rozpoczęła się wojna Henryka z Bolesławem. Bolesław na tronie czeskim utrzymał się 18 miesięcy. I etap wojny do 1005 r. zakończył się klęską Bolesława. Utracił tron czeski, utracił Milsko, Łużyce, podpisał pokój pod Poznaniem. Bolesław bardzo szybko zareagował, uderzył na Milsko i Łużyce i z powrotem przyłączył je do Polski.

W 1013 r. Henryk podpisał kolejny pokój z Bolesławem, który otrzymał Milsko i Łużyce jako lenno, ale w zamian za to miał wspomagać Henryka w wyprawie włoskiej po koronę cesarską. Henryk w 1013 r. udał się do Włoch, ale Bolesław nie dał mu wsparcia. Powstał nowy konflikt. Henryk próbował ukarać nieposłusznego księcia. Dwie wyprawy Henr yka przeciwko Bolesławowi zakończyły się niepowodzeniem. W 1018 r. zawarto pokój w Budziszynie. Na mocy tego pokoju Milsko i Łużyce wchodziły do Polski. Kolejnym kierunkiem ekspansji był wschód. Bolesław podjął wyprawę na Ruś, by wzmocnić skarb państwa. Kijów słynął z bogactw. Bolesław osadził na tronie kijowskim zięcia - Świętopełka. W Kijowie zdobył wielkie łupy. Próba osadzenia na tronie Świętopełka okazała się krótkotrwała. Gdy Bolesław opuścił Ruś na tronie zasiadł Jarosław Mądry. Bolesław wracając z Rusi zajął i przyłączył Grody Czerwieńskie. Gwarancją pokoju polsko-niemieckiego miało być małżeństwo Bolesława z siostrą margrabiego Miśni - Odą. Gdy zmarł nieprzychylny dla Bolesława papież Benedykt VIII i Henryk II - władca Polski zaczął starania o koronę królewską. Starania zakończyły się sukcesem.

W kwietniu 1025 r. Bolesław w Gnieźnie koronował się na króla. Prawdopodobnie koronacja odbyła się bez zgody papieża. Bolesław zmarł 17 czerwca 1025 r. i pochowany został w Poznaniu. Miał wielkie zasługi. Do plusów należy zjazd w 1000 r. czy zdobycie Milska, Łużyc, Grodów Czerwieńskich. Bolesław 1002 r. nie liczył się z siłami państwa młodego i słabego ekonomicznie. Trzeba było nakładać podatki. Rozciąganie granic i interwencje w Czechach łączyły się z budową grodów i wzmacnianiem granic. Ekspansja przysparzała wrogów Bolesławowi. Właściwie miał wrogów dookoła. Polska nie byłą w stanie sprostać takim obciążeniom.

Kolejne ściągi, referaty i wypracowania z historii:
Ziemie polskie pod okupacją radziecką
Ziemie polskie pod okupacją niemiecką
Wyprawy krzyżowe
Wyprawy Krzysztofa Kolumba
Wyprawy i odkrycia Portugalczyków