Ekspansja niemiecka w Europie - Na wschodzie powstało cesarstwo łacińskie, które przetrwało do 1261 r. Wówczas państwo tureckie skłócone podzieliło się na kalifaty. Los państwa tureckiego był zagrożony, z jednej strony przez ludy serbskie zamieszkujące Bałkany, z drugiej strony istniało zagrożenie ze strony Bizancjum. Dzieło ponownego scalenia państwa tureckiego dokonało się za sprawą kalifatu osmańskiego. Energiczny władca Osman stworzył na nowo potężne państwo nastawione na agresję. Wówczas kalifat osmański rozpoczyna podbój, zajmując wszystkie posiadłości Bizancjum na terenie Azji Mniejszej. Następnie przeprawiły się na tereny europejskie i zajęli tereny dawnej Tracji. W 1361 r. Turcy przenoszą stolicę swego państwa do Adrianopola w Europie. Wtedy potężne państwo tureckie, które miało swoją bazę w Europie stało się zagrożeniem dla Bizancjum. W 1389 r. doszło do bitwy na Kosowym Polu i Turcy zajęli Serbię. Los Serbii podzieliła Bułgaria. Swoje sukcesy militarne Turcy zawdzięczali doskonałej organizacji wojskowej. Trzon armii tureckiej stanowili janczarowie. Była to najbardziej waleczna część armii tureckiej, powstała w wyniku porywania w niewolę młodych chłopców w podbitych krajach. Byli oni następnie szkoleni. Zwycięstwa tureckie wzbudziły niepokój na Węgrzech i we Włoszech. Dlatego przeciwko Turkom zorganizowano wyprawę krzyżową. W tej wyprawie krzyżowej wzięli udział feudałowie niemieccy i francuscy, a ponadto ochotnicy z całej Europy.

Krzyżowcy dotarli w 1395 r. pod Nikopolis. Tam pod miastem zostali przez Turków rozgromieni. Klęska wywołała w Europie przygnębienie. Ale i państwo tureckie zaczęło się rozpadać, ponieważ rozpadł się chanat mongolski, a na jego gruzach wyrosło państwo Timura Lenga- nazywano go Tamerlanem. Timur Leng próbował zaatakować i zaatakował Turków i 1402 r. w bitwie pod Ankarą Turcy osmańscy zostali przez Timura Lenga pokonani. Sułtan dostał się do niewoli. 20 lat później państwo tureckie odrodziło się ponownie. Tym razem na czele państwa stanął sułtan Murad II. Odrodzone państwo stało się zagrożeniem dla Węgier i Bizancjum. Sejm węgierski w 1440 r. powołał na tron węgierski króla polskiego Władysława Jagiellończyka (Warneńczyka). Władysław Warneńczyk miał wtedy 15 lat. Był jednocześnie królem Polski i królem Węgier. Władysław wyraził zgodę by zostać królem węgierskim, choć dla Polski było to niekorzystne, z następujących przyczyn: - Węgrzy powołując na swój tron Władysława zażądali od Polski oddania Spisza, - Węgrzy zażądali zwierzchności nad Rusią Halicką, nad Mołdawią i nad Podolem, Dlaczego mimo tak niekorzystnych dla Polski żądań Władysław chciał być królem Węgier ? Władysław wychowany na literaturze i legendach związanych z krucjatami, chciał być krzyżowcem. Objęcie tronu węgierskiego dawało mu tę szansę. 17 lipca 1440 r. odbyła się uroczysta koronacja. W dwa lata później oddziały tureckie trzykrotnie zaatakowały państwo węgierskie. Wszystkie trzy najazdy udało się Węgrom odeprzeć, co więcej Węgrom udało zorganizować się wyprawę zaczepną i wyparli Turków z terenów Serbii.

Turcy poprosili o zawieszenie broni. Natomiast prawdą jest to, że z Węgrami walczyły oddziały pogranicznych baszów, a nie armia sułtańska. Natomiast w Europie rozszerzano pogłoski o wielkiej sile oręża węgierskiego, pojawiały się hasła o ostatecznym rozgromieniu i wypędzeniu Turków z Europy. Dużą rolę odegrała w tym dyplomacja papieska. Zupełnie nie liczono się z faktem, że walczono z oddziałami pogranicznymi, a nie z armią sułtańską. Przerwane zostały zabiegi, które prowadziły do pokoju pomiędzy Węgrami a Turkami. W 1443 r. ogłoszono na Węgrzech pobór podatku na wyprawę wojenną przeciwko Turkom, papież zaapelował do całej Europy o pomoc. Do wojny przeciwko Turcji zachęcała Węgrów Wenecja. Z tym, że poparcie to było gołosłowne. Wenecji nie zależało na rozgromieniu Turków, ponieważ utrzymywała z nimi kontakty handlowe, czerpała z tego zyski, nie udzieliła więc Węgrom żadnego wsparcia. Gdy Węgrzy poprosili o zgromadzenie i wyposażenie okrętów do walki z Turcją, Wenecja odmówiła. Wojsko zbierało się powoli, brakowało pieniędzy na zaciąg dużej armii. Strona polska również niechętnym okiem patrzyła na wyprawę przeciwko Turcji, z tym, że tutaj problemem była sprawa następstwa tronu i Polska w wyprawę turecką nie angażowała się. Mimo niekorzystnego układu sił wyprawa w 1443 r. zakończyła się sukcesem Władysława. Turcy zostali wyparci, został im tylko teren Bułgarii, zostali wyparci z Wołoszczyzny, Serbii, dlatego na Węgrzech też pojawiły się naciski, by rozpocząć rozmowy pokojowe. Turcy przestali być zagrożeniem dla Węgier. Dyplomacja papieska natomiast wymusiła na Władysławie decyzję o dalszej walce. Tym razem pomoc zaoferowało Bizancjum i Wenecja. Władysław zerwał rozmowy z sułtanem i w 1444 r. ruszyła wyprawa na stolicę Turcji - Adrianopol. Sułtan nie chciał dopuścić do oblężenia stolicy, dlatego postanowił przeciąć drogę wojskom Władysława i obie armie spotkały się pod Warną. Siły tureckie liczyły od 50 do 60 tys. ludzi, Władysław przyprowadził ze sobą 20 tys. 10.XI.1444 r. doszło do bitwy. Kolejny raz zawiodła Wenecja.

Mimo przewagi liczebnej po stronie tureckiej, zwycięstwo było po stronie Władysława. Właściwie to on sam zadecydował o klęsce. Nie chciał czekać na atak najlepszych oddziałów węgierskich pod wodzą Jana Hunyadego, tylko sam poprowadził wojska na janczarów. Oddział został rozbity, a król zginął. Śmierć króla zgasiła cały zapał wojenny Węgrów i podjęli ucieczkę. Dowódcy udało się jedynie wyprowadził z pola bitwy w miarę całe oddziały. Ciała króla na polu bitwy nie odnaleziono. Klęska pod Warną właściwie przesądziła los Konstantynopola. W 1453 r. sułtan Mahomet II przy użyciu sił morskich, lądowych rozpoczął oblężenie miasta. Miasto upadło po 53 dniach. Zostało zrabowane, zniszczone, mieszkańców miasta wymordowano lub wzięto do niewoli. Konstantynopol stał się stolicą państwa tureckiego, został przemianowany na Istambuł. Z tego powodu 1453 r. uważany jest za rok upadku cesarstwa bizantyjskiego. Ta data uważana jest również za jedną z dat kończących średniowiecze. Klęska Konstantynopola miała bardzo duże znaczenie dla Europy. Przez dwa wieki Turcy będą zagrożeniem dla Europy. Będą odgrywali znaczącą rolę w polityce europejskiej. Zajmując Konstantynopol, cieśninę Bosfor przejęli kontrolę nad handlem Europy ze wschodem. Doprowadzili do upadku kultury bizantyjskiej. Wielu uczonych, artystów opuściło Bizancjum znajdując schronienie na zachodzie. To właśnie oni przyczynili się do rozwoju umysłowego Europy zachodniej.

Dzięki ucieczce uczonych ze wschodu narodził się w Europie renesans. Na nowo odkryto starożytność. Nie jest prawdą, że z tego powodu zamarł handel Europy ze wschodem. Powodem zamarcia handlu Europy ze wschodem nie była klęska Konstantynopola, lecz to, że Europa nie była w stanie płacić za pośrednictwo tureckie. Turcy bardzo podnieśli ceny, a Europa nie posiadała już kruszców. Ten brak kruszców był przyczyną wypraw geograficznych, których celem było znalezienie innej, tańszej drogi na wschód. Turkom zależało na podtrzymaniu handlu, czego dowodem jest to, że gdy znaleziono morską drogę do Indii, Turcy za wszelką cenę zabiegali o utrzymanie kontaktów handlowych.

Kolejne ściągi, referaty i wypracowania z historii:
Ziemie polskie pod okupacją radziecką
Ziemie polskie pod okupacją niemiecką
Wyprawy Krzysztofa Kolumba
Wyprawy i odkrycia Portugalczyków
Wyprawa moskiewska Napoleona